Sardynia to wyspa zwana rajem dla zakochanych. Jest idealnym miejscem na romantyczną wyprawę we dwoje. Dzika przyroda oraz szmaragdowe zatoczki zachęcają do spędzenia wieczoru z ukochaną i butelką wina. Jest to druga co do wielkości włoska wyspa, leżąca w centrum Morza Śródziemnego. Ma ponad 1800 km urozmaiconego wybrzeża. Najważniejszymi walorami wyspy są piaszczyste plaże, urwiste skały, bajkowe zatoki a także przepiękne szmaragdowe czyste morze. Wyspa z dobrymi drogami, z czterema międzynarodowymi lotniskami i kilkoma portami pełnomorskimi. Powierzchni ma tyle co województwo zachodniopomorskie, ludności tyle co w Warszawie. Mieszkańcy życzliwie nastawieni do turystów, gotowi zawsze przyjść z pomocą. Stwarza to atmosferę do zwiedzania i wypoczywania zarówno w pustych jak i w zatłoczonych miejscach dostępnych nawet dla bardzo wymagającego turysty. Wiemy, że przyjemność ze zwiedzania daje możliwość chodzenia bez określonego celu po cichych uliczkach, czy wypicie kawy i swobodne obserwowanie mieszkańców wyspy. Sardynia to poza regionem administracyjnym również region autonomiczny Włoch, a właściwie samodzielny kraj z własną bogatą historią. O Sardynii pisali już starożytni Egipcjanie. Około 2,5 tysiąca lat p.n.e. armię zaciężną Egiptu stanowili wojownicy z Sardynii. Nazwę wyspie znaną do dzisiaj prawdopodobnie nadali Fenicjanie. Podbój Sardynii rozpoczęli Kartagińczycy VI w. p.n.e., następnie byli Rzymianie (od III w p.n.e), których przepędzili Wandale (V w.n.e). Po nich wyspę okupowało Bizancjum (VI w), Arabowie (VIII w) i Hiszpanie (XIII-XV w), a dokładnie Aragończycy. Większość z nich pozostawiła po sobie ślady swej bytności. W 1861r. za sprawą Sardyńczyka z Nicei Giuseppe Garibaldiego powstało królestwo Włoch a potem Republika Włoska, w skład których weszła Sardynia. Sardynię można zwiedzać przez okrągły rok. Można spotykać się z duchami przodków Sardyńczyków na terenie naturalnych muzeów. Najstarszymi budowlami na wyspie są groby budowane w ziemi (Domus de Janas), czy na ziemi potężne groby z kamienia (Tombe dei Giganti), budowane 3,5 do 2,7 tys. lat p.n.e. Były to groby dla wodzów i właścicieli ziemskich posiadłości. Ich długości w zależności od budowli wynosiły do 45 m. Największy z nich i najlepiej zachowany znajduje się na drodze z Sassari do Porto Torres o nazwie Santuario e altare di Monte D`Accoddi (41,7 m). Mniejszy, ale nie mniej ciekawy, dobrze zachowany to Tomba dei Giganti Li Lolghi - 3 km od Arzacheny na północy kraju. Tych grobów na Sardynii jest około 1,5 tysiąca.
