Góra Oliwna leży na wschodnim krańcu Jerozolimy i oddziela miasto od Pustyni Judzkiej. Drzewa oliwne porastają ją od tysięcy lat, ich wzrostowi sprzyja wapienny charakter tutejszych gleb. W tradycji żydowskiej nosi ona także nazwę Góry Namaszczeń, gdyż balsam uzyskiwany z oliwek tutaj rosnących używano do namaszczania królów i kapłanów. Arabowie opisują Górę jako „Jebel et-Tur” czyli „Górę Gór””. Kiedy spogląda się na Górę Oliwną od strony Jerozolimy to widać jej trzy „garby”, trzy wzniesienia. Pierwsze to tzw. „Karm as-Sayad” czyli „winnica myśliwych”, mierząca około 818 m n.p.m. Centralne wzniesienie to właśnie „Jebel et-Tur” czyli „święta góra”, mierząca 808 m n.p.m. Bardziej na południowy-zachód rozciąga się trzecie wzniesienie, nazywane „Bet el-Halwa” czyli „centrum wiatrów", mająca 713 m n.p.m. Góra zawsze była uważana za miejsce święte. To tutaj przychodzili i modlili się Żydzi, gdy nie mieli dostępu do Ściany Zachodniej, a z Góry mieli widok na Wzgórze Świątynne (szczyt góry położony jest około 80 metrów wyżej niż szczyt Wzgórza Świątynnego). W czasie panowania króla Dawida oddawano tutaj cześć Jahwe. To właśnie od strony Góry Oliwnej Jezus wjechał do Jerozolimy i tutaj spędzał ostatnie dni swojego życia – właśnie tutaj, w ogrodzie oliwnym Getsemani, przebywał Jezus wraz z apostołami w ostatni wieczór przed pojmaniem.